Heimwee naar de grote ‘honkbal-familie’ bij WV-HEDW
De meeste bewoners uit Oost zullen de voetbalclub WV-HEDW (Wilhelmina Vooruit-Hortus Eendracht Doet Winnen) in Sportpark Middenmeer, kennen. Het is één van de grootste voetbalverenigingen in Nederland, maar ook één van de oudste. WV werd opgericht op 25 mei 1908. Het was geen exclusief joodse vereniging, maar het aantal joodse leden was hoog. Velen zijn in de Tweede Wereldoorlog omgebracht.
Wat men vaak niet weet is, dat WV-HEDW van 1952 tot 1964 ook een honkbalafdeling had. Mijn vader, Cor van Dijk honkbalde vele jaren bij de club en maakte er vrienden voor het leven.
Cor werd geboren in 1934 op de Valentijnkade en groeide op in het laatste blok, net om de hoek van de Kramatweg. Verderop lagen de sportvelden van BPM, later Shell en als jongen van 15 jaar ging mijn vader vaak naar het honkbal kijken en speelde een balletje mee. Ook honkbalde hij in het schoolteam van ‘de 3e vijf’, de vijfjarige HBS-B aan de Mauritskade.
Wanneer mijn vader ons, zijn vier dochters, vertelde over zijn honkbaljaren bij WV-HEDW, dan werd hij enthousiast. Hij vertelde met trots over de wedstrijden, maar liever nog over zijn honkbalvrienden, Dummy Smit, Loetje van Coevorden, Arie de Jager, Hennie Verding, Robbie de Leeuw, Theo van Mook. Allemaal jongens uit de Indische buurt. Ik kreeg als kind de indruk dat het een hechte vriendengroep was en er werden altijd geintjes uitgehaald.
Mijn vader en Dummie waren fanatiek en probeerde nieuwe tactieken uit, die zij lazen in Amerikaanse honkbalboekjes. Ook het materiaal kon beter. Cor nam een keer de weinig, oude ballen die ze hadden mee naar huis en heeft met draad de kapotte ballen weer vastgenaaid, een sopje gegeven en met wat oude restjes schoensmeer opgepoetst. Tijdens een wedstrijd raakte de ballen op en werden deze oefenballen tevoorschijn gehaald. Ze hadden allemaal een andere kleur en gaven erg af, ze hebben er vreselijk om gelachen.
Mijn opa, Cor van Dijk senior, is van het begin af aan betrokken geweest bij de honkbalafdeling. Hij vormde samen met Isaac de Leeuw de negental-commissie. Hij genoot van de sfeer op de club en was er altijd bij. Bij iedere foutslag ging hij op zoek naar de ballen, haalde ze weer uit de sloot. Hij leerde er zijn tweede vrouw, Ellie de Pauw kennen. Samen waren zij een begrip op de vereniging. Na de wedstrijd kwamen mijn vader en de andere honkballers mee naar hun kleine woning op de Valentijnkade. Hier werd vergaderd en iedereen kreeg een boterham.
In 1961 promoveerde het team naar de hoofdklasse. In 1962 is mijn vader gestopt met honkballen. Hij speelde nog in het eerste, maar het was niet meer het vriendenteam van weleer. Cor studeerde, zou spoedig voor het eerst vader worden en hield het voor gezien. Ik denk wel eens, dat hij altijd heimwee heeft gehouden, naar deze mooie jaren.
Bekijk meer foto's op de website van het Geheugen van Oost
